Het verhaal van Kees
Kees kwam afgelopen mei bij mij via via, toen nog als afstudeercasus voor mijn opleiding. Kees is een reu van 9 jaar oud en heeft vorig jaar een vorm van epilepsie ontwikkeld. De vraag was of ik natuurlijk kon ondersteunen en of ik er ervaring mee had. Het hele eerlijke antwoord: misschien. Had ik ervaring? Nee. Dit heb ik ook gelijk duidelijk gemaakt tijdens de eerste telefonische kennismaking, dit vind ik erg belangrijk.
Toch besloten deze eigenaren om samen met mij te kijken of ik er wat mee kon. Zij zagen de bijwerkingen van anti-epileptica niet zitten (hier was hij ook niet frequent genoeg voor qua aanvallen), Kees is wat angstiger bij de dierenarts en in verband met de epilepsie wilde de eigenaren stress zoveel mogelijk vermijden.
Dit betekende in eerste instantie een heel nieuw regime qua voeding. Van brok vol granen naar vers vlees. Kijken wat zijn zelfherstellend vermogen ermee deed. Kees zijn aanvallen zijn vanaf monitoring en overzetten van voeding + wat extra supplementatie van 48 dagen tussen de aanvallen naar 68 dagen gegaan en uiteindelijk zelfs naar 99 dagen. Maar de laatste aanval was een clusteraanval (meerdere aanvallen achter elkaar). Dit risico werd te hoog voor Kees zelf, maar mijn gevoel gaf ook duidelijk aan dat dit de grens was. Toen heb ik hem doorgestuurd naar de dierenarts voor bloedonderzoek, hoe vervelend hij de dierenarts ook vindt. Dit was nodig om onderliggende zaken uit te sluiten.
Het algehele bloedbeeld: geen bijzonderheden. Maar uit het vitamine en mineralenprofiel kwam de B12 en het foliumzuur er aan de lage kant uit. Volgens de dierenarts was dit niet schokkend en is hij klinisch gezond, maar met een fijne collega naar de uitslag gekeken welke mij wees op het document van EduVet over B12. De marges van de B12 zouden volgens dit document vele malen hoger moeten liggen dan wat vanuit de lab uitslag als “goed” wordt bestempeld. Na overleg is er besloten om naar EduVet te gaan. Wat een enorm fijne kliniek en een enorm fijne dierenarts! Ook deze bevestigde deze visie. Kees krijgt nu B12 bij om de waardes snel omhoog te krijgen zodat verdere aanvallen hopelijk uitblijven.
Zo zie je weer; puzzelen en niet opgeven kan je een eind brengen. Wij kunnen niet zonder dierenartsen in dit opzicht maar kunnen wel ondersteuning bieden in zoeken naar een oorzaak. Natuurgeneeskunde en reguliere diergeneeskunde kunnen zo mooi samen!!
Hopelijk blijft Kees zich goed voelen! En ik als natuurgeneeskundige ben deze eigenaren super dankbaar voor het vertrouwen en het “samen” leren!
