Het werken op gevoel
Of zoals ik het lekker nuchter noem: een beetje zweefteven. Voor mij is dit gevoel, kennis maken met elkaar maar op een wat dieper niveau. Luisteren naar wat ze te vertellen hebben.
In het werken op "gevoel" volg ik m'n handen en laat ik mijn hoofd even los. Een dier moet toestemming geven. Het is net zoals bij mensen die een 'muurtje" om zich heen hebben. Je moet het dier het vertrouwen geven dat je écht naar ze luistert en niks geks doet. Een dier liegt nooit en dus vertrouw ik daarop als ik bezig ben met zo'n sessie. Willen ze het dus niet is het ook helemaal oké.
Dan krijg ik vaak de vraag; wat voel je dan? Het voelt als een stroom van water die even vastloopt ergens, vernauwd, juist heel hard stroomt of als een mooi doorstromende waterleiding. Kou, warmte, spanning, pijn etc. Het kan allemaal.
Door het luisteren en helpen met de plekken opzoeken kun je het dier helpen loslaten. Dit kan spierspanning zijn, maar ook bepaalde emoties en nog veel meer. In de sessies die ik doe probeer ik jou als eigenaar altijd mee te laten voelen en het zo duidelijk mogelijk uit te leggen. Omdat mijn doel is dat je je dier beter gaat leren begrijpen. Het verbaast me ook elke keer weer dat als je een eigenaar dus mee laat voelen, dat ze voelen en dat er dan ook meer begrip komt! Daar word ik écht enorm blij van!
Vind ik dit ook zweverig? Ja, zeker weten. Maar dat komt omdat we er geen duidelijke uitleg voor hebben. Ik vind dit ook het mooiste stukje van mijn werk!
Ook vind ik dit een wat moeilijker stuk om te delen, omdat het dus zo over gevoel gaat. Maar gevoel is niks geks. Het is menselijk en we hebben allemaal gevoel. Daarom mijn keuze om het juist wel te delen.
