Dieren hebben wel karakter en ze vergeten je niet!
Voor wie mij nog niet kent: wij hebben thuis een boerderij met onder andere 100 schapen. Twee jaar geleden kregen we helaas te maken met blauwtong. Tot die tijd kwam ik eigenlijk zelden in het weiland, maar in die periode heb ik de schapen écht leren kennen en waarderen. Ze zijn zó ongelooflijk slim.
Mijn vader is op dit moment in Engeland, en de ram loopt bij de ooien. Dat betekent dat ik de dekkingen noteer en een oogje in het zeil houd. Verder kom ik er niet vaak, behalve als er iets bijzonders aan de hand is bijvoorbeeld een schaap dat op z’n rug ligt.
Maar waar ik elke keer van onder de indruk ben: de ooien die ik in die moeilijke tijd heb geholpen, herkennen me nog steeds. Zelfs nu nog, jaren later komen ze naar me toe als ik het weiland in loop. Een kop tegen mijn been, een lik over mijn hand. Net of ze zeggen: “Ik ben je niet vergeten.”
Op de foto zie je mij met nummer 26. Tijdens de blauwtongperiode kon zij soms niet meer zelf overeind komen en moest ze opnieuw leren eten en drinken. Dat hebben we samen gedaan en kijk haar nu!
